Repetities van de Wester Harmonie kenmerken zich door onrust, aan het begin van de vrijdagavond. Zo stormen sommige muzikanten rechtstreeks van het werk binnen, anderen stonden in de file of hebben thuis de kinderen nog snel in bed gestopt. Met ingehouden buik schuift de laatste saxofonist nog net voor de eerste noot tussen de pauken en de trombones door.
Die onrust hoo
r je in de muziek van de Wester. Het duurt even voordat iedereen op één lijn zit en men niet alleen zijn partij speelt, maar ook samen muziek maakt. Wat gebeurt er toch in de pauze? Vaak verandert de sfeer na de pauze en lijkt het of er een ander orkest speelt. Komt dat door het wonder van de muziek en het vakmanschap van de dirigent? Zeker!
Én door de verdienstelijke koffiedame!
Even na 9 uur klinkt er vanachter de bar een suggestief gerinkel van kopjes en lepeltjes. De dirigent kijkt schattend op de klok om te zien hoeveel tijd er nog is om het een en ander af te ronden en dan klinkt het verlossende woord: “KOFFIE!”
En met de koffie en thee verdwijnt de laatste stress van de week en kan het weekend beginnen. Over de koffie en thee hebben wij bij de Wester nooit te klagen. De laatste jaren “hebben” wij Louise, die niet alleen heerlijke koffie zet en de thee op de perfecte temperatuur serveert, maar ook altijd zorgt voor een bijpassend koekje voor de broodnodige suikerstoot. Die koekjes blijven ingepakt wanneer een jarig orkestlid trakteert op al dan niet zelf gebakken taart.
In de pauze wordt weliswaar even geen muziek gemaakt, maar dat kwartier is voor mij elke week toch één van de hoogtepuntjes van de avond!
Geralda Jurriaans-Helle (koffie)
Miriam van der Pol (thee)
