Het was niet zo donker als in de mijnen van Moria. Maar na de enorme klap was het wel even angstwekkend stil: in het strijdgewoel sneuvelde het scherm van een iPad met de bladmuziek van de baritonsaxofonist. En waren het daarna de vijandige wezens, de Orks, uit Isengard ontsnapt, die al schreeuwend en trommelend de wachttoren bezetten?
Nee, het waren slechts twee orkesten die erop los musiceerden in een heus kasteel. Dit alles in het kader van een intensief muziekweekend waarbij Symphony no. 1 ‘The Lord of the Rings’ van Johan de Meij centraal stond.
Een beproeving, dit weekend met de Wester Harmonie en Eensgezindheid? Dat zeker niet. Maar wij muzikanten zien wel overeenkomsten met de moeizame tocht van het reisgezelschap onder leiding van Gandalf door het donkere gangenstelsel van de Mijnen van Moria, waarover ‘Journey in the dark’, het 2e – en duisterste – deel van deze symfonie gaat. Zo dwaalden wij, terwijl het buiten stralend weer was, gewapend met onze muziekstandaarden en instrumenten door de duistere gangen en zalen van kasteel Assumburg in Heemskerk. Er waren sectierepetities waarin de hout- en koperblazers en slagwerkers zich met grote volharding door bepaalde passages worstelden. Een en ander verliep dus niet zonder slag of stoot.
In dit duistere deel van de symfonie gloriëren de lage hout- en koperblazers. Je voelt de trage loopcadans en de angst in het monotone ritme van de althobo, fagot, en basklarinet. Af en toe kronkelt de melodie omhoog om dan meteen weer eentonig door te gaan. De hoorns voegen zich erbij met hun laagste tonen en daarna de trompetten. Uit de diepte lijken zachte pauk- en grote tromslagen te komen. De sfeer wordt nog dreigender doordat de baritonsaxofoon, de bastuba’s, euphoniums, trombones en strijkbas synchroon gaan meespelen.
En dan gebeurt het. Plotseling doet een hoornstoot je opschrikken. Deze echoot nog wat na tegen de bergwanden. De Orks zetten de achtervolging in. Je hoort hoe iedereen in razende vaart naar de onderaardse brug van Khazad Dûm rent. En daar breekt een gevecht uit tussen tovenaar Gandalf en een afschuwelijk monster, de Balrog. Hoewel Gandalf het gevecht wint, trekt het monster de tovenaar mee in zijn val, de peilloze diepte in. Gandalf valt en valt en daarna is het stil. Echt heel stil. De stilte van verslagenheid bij de reizigers. Tegen de achtergrond van een treurmars en Gandalfs muzikale thema besluiten zij hun tocht met de ring toch voort te zetten.
In tegenstelling tot de onthutste reizigers uit het verhaal blikt het dubbelorkest inmiddels vol vertrouwen naar de toekomst. Want tot besluit van deze geslaagde muzikale etappe in Heemskerk klonken de 5 delen van ‘The Lord of the Rings’ in één keer achter elkaar. Wat een tour de force van dirigent Rob van der Sterren!
Zien we jou ook op zondagmiddag 23 juni bij het jubileumconcert op de prachtige plek aan het IJ in Amsterdam Noord? Lees hier meer details over het programma, de locatie, toegang, etc.
Meer columns lezen?
Lees de hele reeks columns met het thema “the Lord of the Rings” en de Westerharmonie:
- Een lang verwacht feest … (6 februari 2019)
- Gandalf (23 maart 2019)
- Tocht door het duister (29 april 2019)
- Lothlórien, elfen bij de Wester Harmonie (16 juni 2019)
- Hoor de schizofrene Gollum in de saxofoon (18 juni 2019)
- De tocht is volbracht (25 juni 2019)
